Uchwyty do grzejników

Wstęp

Grzejnik można zamocować na ścianie, postawić na podłodze lub nawet skryć w posadzce, w specjalnie przygotowanym kanale. Wybór rozwiązania zależy od warunków budowlanych, może mieć też ograniczenia

architektoniczne, związane z wyposażeniem wnętrz, czy przepisami konserwatora zabytków. W zakładach  opieki zdrowotnej sposób montażu grzejnika determinują przepisy sanitarne. Dla wszystkich powyższych przypadków producenci oferują różne rozwiązania uchwytów grzejnikowych.

Uchwyty do grzejników płytowych

Grzejniki płytowe charakteryzują się stosunkowo małym ciężarem i wąskimi krawędziami, doskonale nadającymi się

do różnego rodzaju wieszaków. Wybór rozwiązania uchwytów zależy od:

– miejsca montażu (ściana, podłoga);

– konstrukcji grzejnika (jedno-, dwu-, trzypłytowe, z listwami grzejnymi lub bez);

– konstrukcji ściany (z betonu litego, betonu komórkowego, cegieł dziurawek etc.);

– przeznaczenia pomieszczenia (korytarz szkolny, zakład opieki zdrowotnej, budynek mieszkalny itd.).

Uchwyty ścienne

Wspornik pojedynczy jest standardowo dostarczany razem z grzejnikami. Nadaje się do montażu na ścianach betonowych z betonu pełnego i komórkowego oraz pełnych cegieł. Umożliwia montaż grzejnika w odległości od ściany rzędu 40 mm. Montaż wspornika odbywa się na wieszakach przyspawanych w górnej części płyty grzejnika. Ustawienie pionu przeprowadza się za pomocą osobnych „klipsów” z polipropylenu z regulowaną głębokością,

zakładanych na wieszaki dolne. Rozwiązanie ma maksymalną wytrzymałość  500 N, dlatego nie nadaje się

do pomieszczeń publicznych (szkoły).

Rys.1 Wspornik pojedynczy z klipsem do regulacji pionu.

Wspornik podwójny dwuelementowy – rozwiązanie mało dostępne na rynku krajowym. Składa się z dwóch osobnych wieszaków pojedynczych z regulowaną głębokością montażu (średnio 40–60 mm), z wygodnymi uszami do zamocowania płyty grzejnika. Pozwala na unieruchomienie grzejnika. Montaż na ścianach jw.

Wspornik podwójny jednoelementowy – składa się z kątownika z dwoma uchwytami grzejnikowymi. Zwykle wykonywany  jest w postaci uniwersalnej, tzn. pozwalającej na montaż w dwóch położeniach różniących się głębokością montażu  (np. montaż grzejnika w odległości 23, 31,5 lub 43 mm od ściany). Wytrzymałość na obciążenie pionowe > 1000 N. Wada – brak możliwości regulacji głębokości, ściana musi być bardzo równa. Jeden

komplet wieszaków pasuje tylko pod konkretną wysokość grzejnika, należy więc zamawiać wieszaki podając wysokość płyt. 

grzeuc5.jpg

Wspornik kompaktowy zwany też konsolą ścienną. Jest obecnie jednym z popularniejszych rozwiązań na rynku. Pozwala na bezpieczne zamocowanie grzejnika na każdej ścianie i unieruchomienia płyt Występuje w odmianach dla grzejników: standardowych i higienicznych. Pierwsze rozwiązanie może dodatkowo umożliwiać montaż grzejnika na wieszakach fabrycznych, przyspawanych do płyt lub bezpośrednio na kantach płyt. Odległość grzejnika od ściany jest stała i wynosi około 40 mm. Konsole do grzejników higienicznych wykonywane są z dystansem od ściany 66 lub 100 mm i nadają się do pomieszczeń szpitalnych. Wszystkie konsole powinny być zamawiane pod konkretną wysokość grzejnika.

 grzeuc4.gif

Rys.2 Wsporniki (konsole) do grzejników płytowych, po prawej wersja szpitalna.

 

Wymagania, jakim powinny odpowiadać pod względem sanitarnym pomieszczenia w zakładach opieki zdrowotnej zawarte są w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia i opieki społecznej z 22 czerwca 2005 r., które zastąpiło rozporządzenie z 21 września 1992 r. (DzU Nr 74 poz. 366 z 1992 r.). Nowe rozporządzenie (DzU Nr 116 poz. 985 z 2005 r.) weszło w życie 1 lipca 2005. Jednym z wymogów wymienionym w rozporządzeniu jest zapis

o zalecanych odległościach grzejnika od przegród budowlanych. Grzejniki powinny być mocowane do ściany nie niżej niż 0,10 m. W zakładach opieki zdrowotnej wpisanych do rejestru zakładów opieki zdrowotnej przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia dopuszcza się, z wyjątkiem pomieszczeń o podwyższonej aseptyce, zainstalowanie grzejników nie bliżej niż 0,06 m od lica ściany wykończonej. Grzejniki powinny być gładkie, umożliwiając ich mycie i utrzymanie w czystości. Nie dopuszcza się ogrzewania sufitowego oraz instalowania grzejników z rur ożebrowanych,

z wyjątkiem pomieszczeń technicznych.

 

Wspornik do nawiercania – znany z rynku niemieckiego pod nazwą „bohrkonsole”. Zbudowany jest z wytrzymałego

dybla o dużej długości i średnicy z zamocowanym na końcu uchwytem grzejnikowym. Wykonywany jest pod wiertło 15 lub 18 mm i w długościach montażowych (głębokościach wiercenia w ścianie) od 100 do 180 mm. Nadaje się szczególnie do montażu grzejnika na ścianach z cegieł dziurawek. Wytrzymałość na obciążenie zależy od maksymalnego wysięgu grzejnika (zwykle podaje się dla 50 mm – 1000 N). W wykonaniu zwykłym mocowany jest

na wieszaku przyspawanym do grzejnika i ma w komplecie uchwyt dystansowy zakładany na wieszak dolny; w specjalnym – blokadę ruchu zakładaną na krawędź dolną lub górną grzejnika (rozwiązanie dla budynków użyteczności publicznej).

grzeuc6.jpg

Rys. Bohrkonsola i sposób jej montażu na grzejniku.

 

Rys. Sposob montażu borkonsoli na grzejniku 

 

Uchwyty podłogowe

Zamocowanie grzejnika na podłodze ma uzasadnienie, gdy nie ma możliwości montażu naściennego (np. przeszklona

ściana, zbyt niski parapet, ściana z krzywizną). Rozwiązanie takie pozwala też na montaż grzejnika w dowolnej odległości od ściany. Uchwyty podłogowe wykonywane są w postaci stojaków ze stali profilowej zamocowanych w masywnej stalowej podstawie, do których zaczepia się grzejnik. W zależności od budowy stojaka i sposobu jego montażu uchwyty stojakowe dzieli się na wewnętrzne i zewnętrzne. Stojaki mają różne wysokości montażowe,

decyduje o tym długość kształtownika stalowego i w zależności od potrzeb oraz wykończenia posadzki mogą być mocowane do gotowej podłogi (stopa stojaka skryta jest wtedy ozdobną rozetą maskującą) lub do gołego stropu. W drugim przypadku stopa zabetonowana jest w posadzce, co zapewnia maksymalną wytrzymałość konstrukcji.

 

Uchwyty stojakowe wewnętrzne – montowane są wewnątrz grzejnika, pomiędzy płytami. Z uwagi na różną budowę grzejników (grzejniki bez listew np. typ 20, z pojedynczą – typ 21 i podwójną listwą grzejną, typ 22), wykonywane są w dwóch odmianach. Dla grzejników bez listew grzejnych, stojak ma zawsze dodatkową półkę, na której opiera się dół grzejnika. Wytrzymałość takiego rozwiązania jest bardzo duża i wynosi 1800 N, jednocześnie jedynymi widocznymi elementami są dwie nogi. Dla unieruchomienia grzejnika (uniemożliwienia podniesienia go do góry), stojak ma dodatkową blokadę mocowaną albo do przyłącza rurowego, albo do zewnętrznego uchwytu. Stojaki tego typu nadają się zarówno dla grzejników płytowych żebrowanych, jak i gładkich. Grzejniki typu 11, 22, 33 mogą być mocowane na stojakach z półką i zaczepem lub na stojakach z dodatkową powierzchnią przenikania. Ostatni rodzaj stojaków mocowany jest pomiędzy płytą grzejnika a listwą grzejną i blokowany dwoma dodatkowymi uchwytami bocznymi.

 

Rys. Montaż grzejników płytowych na stojakach po lewej zewnętrznym, po prawej wewnętrznym.

 

Uchwyty stojakowe zewnętrzne mocowane są do wieszaków przyspawanych do grzejnika. Zbudowane są w postaci

kształtownika stalowego zamocowane w podstawie, na którym zamocowane są dwa suwliwe uchwyty z blokadą ruchu

i zaczepami do grzejnika. Kształtownik przycina się na odpowiednią długość dopasowana do wysokości grzejnika i zaślepia od góry korkiem z tworzywa. Rozwiązanie wytrzymuje obciążenia do 1000 N.

 

Uchwyty do grzejników aluminiowych członowych

 

Grzejniki członowe aluminiowe są bardzo delikatne pod względem wytrzymałości mechanicznej ale jednocześnie lekkie. Mogą byc mocowane za pomoca uchwytów grzejnikówych i wsporników grzejnikowych. W pierwszym przypadku ilośc uchwytw zalezy od ilości żeberek grzejnika i wynosi co namniej dwa uchwyty dla grzejnika 2 elementowego oraz co namniej trzy dla grzejnika 3-14 elementowego. Powyzej 14 elementów nalezy stosowac dodatkowy uchwyt na każde 7 elementów grzejnika. Uchwyty mocowane sa zawsze na górrze grzejnika oraz jeden centralnie na dole grzejnika. 

Fot. uchwyty do grzejnikow aluminiowych emaliowane. bez mozliwości regulacji wysokości (po lewej) z regulacją wysokości i głębokości położenia (po prawej)

  

Rys. Uchwyty z regulacją wysokości za pomoca śruby.

 

Uchwyty do grzejników aluminiowych moga byc z blachy ocynkowanej lub emaliowane, z mozliwościa reglacji na scianie lub bez. Drugie rozwiązanie jest bardzo trudne w montażu, uchwyt musi byc precyzyjnie wytrasowany na ścianie inaczej nie powiesimy grzejnika poziomo. Zamiast uchwytów mozemy tez kupić wsporniki. W tym przypadku na grzejnik wypada jeden wspornik na 7 elementów grzejnika, chyba że producent ma pod tym względem własne wymagania. Wsporniki mocujemy zawsze na skrajnych elementach. 

Uchwyty do grzejników żeliwnych

 

Grzejniki żeliwne wymagają solidnego zamocowania, dodatkowo na ścianie o dopowiedniej wytrzymałości. W dobie ścianek gipsowo-kartonowych coraz częściej grzejniki tego typu w ogóle nie są mocowane na ścianie tylko stawiane bezpośrednio na podłodze. Posiadają wtedy specjalnie fabrycznie wykonane nogi, a na ścianie ewentualnie wykonuje się dwa uchwyty chroniące prze przewróceniem się grzejnika. Przy ścianie betonowej lub murowanej grzejnik zeliwny wiesza się na uchwytach stalowych, które mocuje sie w dolnej cześci grzejnika, przy czym jeden uchwyt powinien przypadać na 5 elementów grzejnika. W górenj częsci grzejnika montuje sie tzw. szpilki z motylkami zapewniajacymi pionowanie członów. 

Fot. Uchyty do grzejnika żeliwnego, po lewej uchwyt dolny, po prawej szpilka do ustawienia pionu grzejnika.

Fot. Grzejnik żeliwny wolnostojący.