Projektowanie sieci wodociągowych i przeciwpożarowych

    1. Wiadomości wstępne

 
Warunki techniczne wykonania i odbioru sieci wodociągowych według COBRTI Instal.
 
1.1 Normy i rozporządzenia
1.2 Nazewnictwo
1.3 Wymagania podstawowe dla sieci wodociągowych
1.4 Warunki techniczne wykonania sieci ppoż.
1.5 Odbiór i próby szczelności.

 1.1 Wybrane normy i rozporządzenia

 
1. Ustawa z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane, z późniejszymi zmianami

2. Ustawa z dnia 7 czerwca 2001r. r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków (Dz.U. Nr 72/2001, poz.747, z późniejszymi zmianami)

3. Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. Nr 62/2001, poz. 627, z późniejszymi zmianami)

4. Ustawa z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80/2003, poz. 717, z późniejszymi zmianami.

5. Ustawa z dnia 18 lipca 2001 Prawo wodne (Dz.U. Nr 115/2001, poz. 1229, z późniejszymi zmianami)

6. Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004r. o wyrobach budowlanych (Dz.U. Nr 92/2004, poz. 881 i odpowiednie do niej przepisy wykonawcze)

7. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 75/2002, poz. 690, z późniejszymi zmianami

8. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 czerwca 2003r. w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych (Dz.U. Nr121/2003 poz. 1139 )

9. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (Dz.U. Nr 120/2003 poz. 1133)

10. PN-B-10720:1998 Wodociągi – Zabudowa zestawów wodomierzowych w instalacjach wodociągowych. Wymagania i badania przy odbiorze.

11. PN-B-10725:1997 Wodociągi – Przewody zewnętrzne – Wymagania i badania”

12. PN-B-10736:1999 Roboty ziemne Wykopy otwarte dla przewodów wodociągowych i kanalizacyjnych. Warunki techniczne wykonania.

13. PN-91/B 10728 Studzienki wodociągowe

PN-EN 805: 2002 Zaopatrzenie w wodę. Wymagania dotyczące systemów zewnętrznych i ich części składowych

14. PN-85/B-01705 Obiekty i urządzenia ujęć wody. Terminologia.

15. PN-B-10702:1999 Wodociągi i kanalizacja Zbiorniki. Wymagania i badania.

 
1.2  Nazewnictwo
 
Poniżej podano określenia , które występują w dziale SIEĆ WODOCIĄGOWA.
Urządzenia wodociągowe – sieć wodociągowa oraz urządzenia służące do ujmowania, uzdatniania i magazynowania wody.
Sieć wodociągowa – układ przewodów wodociągowych wraz z uzbrojeniem i urządzeniami, którymi dostarczana jest woda.
Przewód wodociągowy – rurociąg wraz z urządzeniami, którym dostarczana jest woda.
Przewód wodociągowy magistralny – przewód wodociągowy, którym dostarczana jest woda do przewodów wodociągowych rozdzielczych.
Przewód wodociągowy rozdzielczy – przewód wodociągowy, którym dostarczana jest woda od przewodu magistralnego do połączenia wodociągowego.
Przyłącze wodociągowe – odcinek przewodu wodociągowego łączący sieć wodociągową z instalacją wodociągową, łącznie z zaworem głównym za wodomierzem głównym.
Wodomierz główny – stanowiący własność przedsiębiorstwa przyrząd do pomiaru ilości pobranej wody, znajdujący się na każdym przyłączu wodociągowym.
Instalacja wodociągowa – będące w posiadaniu Usługobiorcy przewody wraz z uzbrojeniem i urządzeniami, służące do rozprowadzania wody sieci osiedlowe, przemysłowe, zakładowe.
 

1.3 Warunki techniczne wykonania – na podstawie normy [11]

 
1.     Sieć wodociągowa powinna spełniać wymagania określone w Polskich Normach oraz odrębnych przepisach prawa, a przede wszystkim zapewniać:
1.1.     dostawę wody w wymaganej ilości o jakości i pod ciśnieniem, które spełnia wymagania określone przepisami prawa dla wszystkich użytkowników objętych działaniem urządzeń wodociągowych,
1.2.     niezawodność dostawy wody.
2.     Poszczególne elementy sieci wodociągowej powinny być szczelne, umożliwiać przepływ wody przy jak najmniejszych stratach energii oraz nie powinny wpływać na jakość wody i wprowadzać do niej składników szkodliwych dla zdrowia.
3.     Do budowy sieci wodociągowej mogą być stosowane wyłącznie materiały, które spełniają wymogi Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej i posiadają aprobatę właściwego państwowego powiatowego inspektora sanitarnego wydaną na podstawie atestu higienicznego Państwowego Zakładu Higieny oraz atesty COBRTI INSTAL.
4.     Przewody wodociągowe powinny być wykonywane z rur i kształtek o właściwościach mechanicznych spełniających wymagania określone w Polskich Normach oraz odrębnych przepisach.
5.     Rury używane do montażu przewodów wodociągowych powinny być oznakowane zgodnie z normami tj. powinny posiadać stałe oznaczenia. Informacje naniesione na rury wykonane z polietylenu w odstępach 1.0 m winny zawierać następujące informacje: nazwę wytwórcy, oznakowanie materiału, wskaźnik topliwości, średnicę zewnętrzną rury i grubość ścianki, maksymalne dopuszczalne ciśnienie robocze (PN), numer normy, znak jakości, znak instytucji atestującej, kod daty produkcji.
6.     Przewody wodociągowe układane na stokach lub w gruntach nawodnionych powinny być zabezpieczone przed przemieszczaniem.
7.     Armatura i kształtki wbudowane w przewody wodociągowe powinny mieć wytrzymałość mechaniczną oraz konstrukcję umożliwiającą przenoszenie maksymalnych ciśnień i naprężeń rurociągów.
8.     Korpusy armatury powinny być łączone z rurami przewodowymi za pomocą połączeń kołnierzowych.
9.     Trasa przewodów wodociągowych i usytuowanie armatury powinno być trwale oznakowane w terenie.
10.  Rury wodociągowe powinny być prowadzone:
– w terenie zabudowanym – w ulicach nowoprojektowanych i istniejących w liniach rozgraniczających ulice poza jezdniami
– poza terenem zabudowanym – poza pasem drogowym wzdłuż dróg lub w terenie w sposób umożliwiający dojazd.
11. Trasy przewodów wodociągowych powinny przebiegać prosto, z najmniejszą ilością załamań
12. Minimalne odległości rur wodociągowych od innych sieci i obiektów budowlanych można przyjmować według Tabeli 1.
Tabela1 Odległości minimalne w świetle sieci wod-kan od innych sieci i rządzeń oraz obiektów budowlanych (według COBRTI Instal zeszyt 3)
 wodoc141.jpg
  
[9] Rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 14 listopada 1995 w sprawie warunków jakim powinny odpowiadać sieci gazowe. (Dz.U. Nr 139/95 poz. 686).   wodociągi mające połączenie z pomieszczeniami dla ludzi i zwierząt – 1,5m, nie mające połączenia – 1,0m. Obecnie zastąpione przez nowe   ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 30 lipca 2001 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać sieci gazowe (Dz.U. Nr 97/01 poz. 1055).
 
Wymienione wyżej odległości różnią się znacznie od wytycznych ogłaszanych przez poszczególne przedsiębiorstwa wodociągowe (MPWiK), dlatego do celów projektowych należy przyjmować wielkości wynikające z uzgodnień obowiązujących na danym obszarze, czy jednostce administracyjnej. Poniżej przedstawiam przykładowe wytyczne dla Szczecina i Wrocławia
 
Tabela 2 Minimalne odległości dla miasta Szczecina
Tabela 3 Minimalne odległości sieci wodociągowej dla miasta Wrocławia.
* – o ile odbiornikiem jest kanalizacja ogólnospławna (w przypadku, gdy odbiornikiem jest ciek otwarty, 1,0 m),

** – dla przyłączy wodociągowych i przykanalików dopuszcza się minimalną odległość 1,5 m od budynku, o ile warunki techniczne na to pozwalają.

 
13. Głębokość położenia wodociągu prowadzonego pod ziemią zależy od strefy klimatycznej i średnicy rury i wynosi:

Jeżeli nie stosuje się izolacji cieplnej oraz środków zabezpieczających podłoże i przewód przed przemarzaniem, głębokość ułożenia przewodu powinna być taka, aby jego przykrycie hn, mierzone od powierzchni przewodu do rzędnej projektowanego terenu, było większe niż głębokość przemarzania gruntów hz.

a) o 0,4 m dla rur o średnicy mniejszej ni 1000 mm,

b) o 0,2 m dla rur o średnicy 1000 mm i większej.

Wielkość hz powinna odpowiednio wynosi :

Dławice zasuw powinny być zabezpieczone izolacją cieplną , w przypadku gdy wierzch dławicy zasuwy znajduje się powyżej dolnej granicy przemarzania w danej strefie. Rurociągi położone w miejscowościach na granicy stref należy układać na głębokości strefy bardziej niekorzystnej. Przy konieczności prowadzenia rur płyciej, rurociąg musi być zaizolowany cieplnie i ewentualnie zabezpieczony przed niekorzystnym działaniem obciążeń zewnętrznych.
 
 14. Bezpieczna odległość od budowli sąsiadującej

Odległość osi przewodu w planie od pionowej ściany budowli powinna być zgodna z dokumentacją . Odległość krawędzi dna wykopu „a” (mierzona w metrach) od pionowej ściany fundamentu budowli sąsiadującej z wykopem, jeżeli nie zostały zastosowane specjalne zabezpieczenia, powinna być równa lub większa od wartości obliczonej, z dokładnością do 0,1 m, z wzoru:

gdzie:
H – głębokość wykopu (mierzona od rzędnej terenu do rzędnej dna wykopu), w metrach,

h – głębokość fundamentu budowli sąsiadującej (mierzona od rzędnej terenu do rzędnej dna fundamentu), w metrach,

φ – kąt stoku naturalnego (tarcia wewnętrznego gruntu) zależny od rodzaju gruntu (bezpieczne nachylenie skarpy), w

stopniach.

 
 15. Zabezpieczenie sąsiadującej budowli

Jeżeli nie można zachować warunków określonych w p.2, sąsiadującej z wykopem budowli należy zabezpieczy przed

możliwością zsuwu gruntu spod fundamentów budowli. Zabezpieczenie budowli należy wykonać zgodnie z dokumentacją , a w przypadku gdy takie zabezpieczenie nie zostało przewidziane, przez pozostawienie obudowy wykopu, budowę muru oporowego, zagęszczenie zasypu oraz jego stabilizację lub w inny sposób.

 

 16. Dopuszczalne odchylenie osi przewodu

Odchylenie osi ułożonego przewodu od ustalonego na ławach celowniczych kierunku osi przewodu nie powinno

przekraczać :

a) dla przewodów z tworzyw sztucznych – 0,1 m,

b) dla pozostałych przewodów – 0,02 m.

 
17. Dopuszczalne odchylenie spadku przewodu

Różnice rzędnych ułożonego przewodu od przewidzianych w projekcie (powodujące odchylenia spadku) nie powinny w żadnym punkcie przewodu przekraczać :

a) dla przewodów z tworzyw sztucznych – ±0,05 m,

b) dla pozostałych przewodów – ±0,02 m

i nie mogą spowodować spadku przeciwnego ani zmniejszenia jego do zera na odcinku przewodu.

 
 18. Zmiany kierunków przewodu

Zmiany kierunków przewodu wykonuje się stosując łuki i trójniki w przypadkach gdy kąt odchylenia, w stopniach,

przekracza:

a) dla przewodów z tworzyw sztucznych – wielko dopuszczalnej strzałki ugięcia przewodu (dla długości rury i jej średnicy) podanej w PN lub w aprobatach technicznych,

b) dla pozostałych przewodów na połączeniu rur (złączu kielichowym) – 2° kąta odchylenia (tangens kąta skrzyżowania 0,035).

 19. Zabezpieczenie przewodu przed przemieszczaniem się w poziomie i pionie

Zabezpieczenie przewodu przed przemieszczaniem się w poziomie i w pionie na skutek ciśnienia wody powinno być

zgodne z dokumentacją przy czym bloki oporowe lub inne umocnienia należy umieszczać przy końcówkach,

odgałęzieniach, pod zasuwami i hydrantami, a także na zmianach kierunku:

a) dla przewodów z tworzyw sztucznych – w przypadku zastosowania kształtek,

b) dla przewodów żeliwnych i stalowych (nie łączonych spawaniem na styk) o średnicy powyżej 200 mm i kącie odchylenia większym niż 10°.

 20. Zabezpieczenie przewodu przy przejściu przez przeszkody

Przejścia pod stałymi przeszkodami (jak np. drogi i ulice o ruchu ciężkich pojazdów, tj. o obciążeniu jezdni ruchem powyżej 10000 ton na dobę , liczbie pojazdów powyżej 2300 na dobę , tory tramwajowe i kolejowe) oraz przez obiekt powinny być wykonane zgodnie z dokumentacją , przy czym:

– rura ochronna powinna kończyć się w studzienkach, w których przewód powinien być przystosowany do demontażu, a zasuwy odcinające powinny znajdować się na zewnątrz studzienek,

– stalowa tuleja, w której prowadzony jest przewód przez obiekt, w miejscach gdzie ewentualna awaria przewodu może spowodować uszkodzenie innych budowli, powinna być dokładnie uszczelniona.

 
21. Obiekty budowlane

Obiekty budowlane na przewodzie, np. studzienki, przejścia pod ciekami, drogami, ulicami, torami kolejowymi i

tramwajowymi, w rurach ochronnych, kanałach lub tunelach oraz bloki oporowe powinny by wykonane zgodnie z

dokumentacją .
122. Przewody w obiektach budowlanych

Przewód w obiektach powinien spełnia następujące wymagania:

a) odległość gabarytu wbudowanej armatury złączy, rur i kształtek od dna, od ścian i stropu (nierozbieralnego) oraz od

innych przewodów powinna umożliwiać prawidłową eksploatację i konserwację , a wbudowana armatura nie powinna

obciążać przewodu w sposób szkodliwy,

b) studzienki, kanały i tunele powinny by zdrenowane, jeżeli zwierciadło wody gruntowej znajduje się powyżej ich dna.

23. Zabezpieczenie studzienek przed korozją

Studzienki powinny być z zewnątrz zabezpieczone przed korozją w sposób odpowiadający rodzajowi i stopniowi

agresywności środowiska, przy czym:

– izolacja powierzchniowa studzienek powinna stanowi szczelną jednolitą powłokę , przylegającą do zewnętrznej

powierzchni ścian, sięgać 0,5 m ponad najwyższy poziom wód gruntowych w terenie, a połączenia izolacji pionowej i

poziomej oraz styki powinny zachodzi na siebie na szeroko co najmniej 0,1 m;

– okładziny zabezpieczające izolację studzienek powinny sięgać co najmniej 0,1 m powyżej izolacji pionowej, a spoiny ich powinny by dokładnie wypełnione.
24. Bloki oporowe

Budowa bloków oporowych powinna spełnia następujące warunki:

– bloki powinny mieć izolację od strony przewodu,

– ściany oporowe bloków powinny przylega do nie naruszonego gruntu i zapewniać stateczność bloku,

– sposób i rodzaj zabezpieczenia bloków oporowych przed korozją powinien odpowiada rodzajowi i stopniowi agresywności środowiska.

 
1.4 Warunki techniczne wykonania sieci ppoż.
 
Wymagania dla sieci przeciwpożarowych zawarte jest w ROZPORZĄDZENIU MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarowych (Dz. U. z dnia 11 lipca 2003 r.).
Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 1. Rozporządzenie określa wymagania w zakresie:

1) przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę;

2) dróg pożarowych.

§ 2. 1. Ilekroć w rozporządzeniu użyte są określenia dotyczące:

1) budynków – należy przez to rozumieć określenia zawarte w § 3 pkt 4-6,

2) kategorii zagrożenia ludzi – należy przez to rozumieć określenia zawarte w § 209 ust. 2,

3) stref pożarowych – należy przez to rozumieć określenie zawarte w § 226 ust. 1 i 2,

4) kondygnacji – należy przez to rozumieć określenia zawarte w § 3 pkt 16 i 17,

5) grup wysokości – należy przez to rozumieć określenia zawarte w § 8

– rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 oraz z 2003 r. Nr 33, poz. 270).

2. Ilekroć w rozporządzeniu użyte jest określenie „obiekt budowlany”, należy przez to rozumieć określenie zawarte w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126, z późn. zm.2)).

Rozdział 2

Rodzaje obiektów wymagających zapewnienia zaopatrzenia w wodę do zewnętrznego gaszenia pożaru

§ 3. Zapewnienia zaopatrzenia w wodę do zewnętrznego gaszenia pożaru wymagają:

1) jednostki osadnicze o liczbie mieszkańców przekraczającej 100 osób, niestanowiące zabudowy kolonijnej, a także znajdujące się w ich granicach: budynki użyteczności publicznej i zamieszkania zbiorowego oraz obiekty budowlane produkcyjne i magazynowe;

2) budynki użyteczności publicznej i zamieszkania zbiorowego oraz obiekty budowlane produkcyjne i magazynowe, nieznajdujące się w granicach jednostek osadniczych wymienionych w pkt 1, o kubaturze brutto przekraczającej 2.500 m3 lub o powierzchni przekraczającej 500 m2, z wyjątkiem stacji paliw ze zbiornikami podziemnymi i stacji gazu płynnego;

3) obiekty budowlane niebędące budynkami, przeznaczone dla potrzeb użyteczności publicznej lub zamieszkania zbiorowego, w których znajduje się strefa pożarowa przeznaczona do jednoczesnego przebywania ponad 50 osób na powierzchni do 2.000 m2;

4) obiekty budowlane gospodarki rolnej o powierzchni strefy pożarowej przekraczającej 1.000 m2.

Rozdział 3

Sposoby określania wymaganej ilości wody do celów przeciwpożarowych

§ 4. 1. Wymaganą ilość wody do celów przeciwpożarowych dla jednostek osadniczych określa tabela nr 1 załącznika do rozporządzenia.

2. Dopuszcza się określanie wymaganej ilości wody do celów przeciwpożarowych dla dzielnicy i osiedla w jednostce osadniczej odrębnie, pod warunkiem oddzielenia ich od innych dzielnic i osiedli pasami niezabudowanego terenu o szerokości co najmniej 100 m, na których dopuszcza się drzewostan liściasty lub mieszany składający się co najmniej w 50% z drzew liściastych.

3. Woda do celów przeciwpożarowych dla obiektów, o których mowa w § 3, powinna być dostępna przede wszystkim z urządzeń służących do zaopatrywania w nią ludności.

4. Wodociąg stanowiący źródło wody do celów przeciwpożarowych w jednostce osadniczej powinien zapewniać wydajność nie mniejszą niż 5 dm3/s i ciśnienie na hydrancie zewnętrznym nie mniejsze niż 0,1 MPa (megapaskala), przez co najmniej 2 godziny.

5. W przypadku gdy w jednostce osadniczej zasoby wody przeznaczonej dla ludności, dostarczanej wodociągiem, nie zapewniają jej wymaganej ilości do celów przeciwpożarowych, wykonuje się co najmniej jedno z następujących uzupełniających źródeł wody, znajdujące się w odległości nie większej niż 250 m od skrajnej zabudowy jednostki osadniczej lub chronionego obiektu budowlanego:

1) studnię o wydajności nie mniejszej niż 10 dm3/s;

2) punkt czerpania wody przy naturalnym lub sztucznym zbiorniku wodnym o pojemności zapewniającej odpowiedni zapas wody albo na cieku wodnym o stałym przepływie wody nie mniejszym niż 20 dm3/s przy najniższym stanie wód;

3) przeciwpożarowy zbiornik wodny spełniający wymagania Polskiej Normy.

6. Uzupełniające źródło wody, o którym mowa w ust. 5 pkt 1 i 2, powinno zapewniać możliwość pobierania wody z głębokości nie większej niż 6 m, licząc od osi pompy, i być wyposażone w:

1) studzienkę ssawną lub inne urządzenie umożliwiające pobór wody, zabezpieczone przed zamuleniem i zamarzaniem;

2) stanowisko czerpania wody wraz z dojazdem.

§ 5. 1. Wymagana ilość wody do celów przeciwpożarowych dla budynków użyteczności publicznej i zamieszkania zbiorowego oraz innych obiektów budowlanych o takim przeznaczeniu, służąca do zewnętrznego gaszenia pożaru, wynosi:

1) dla budynku o kubaturze brutto do 2.500 m3 i o powierzchni wewnętrznej do 500 m2, położonego na terenie jednostki osadniczej – 10 dm3/s z co najmniej jednego hydrantu o średnicy 80 mm lub zapas wody 100 m3 w przeciwpożarowym zbiorniku wodnym;

2) dla budynków niewymienionych w pkt 1 – 20 dm3/s łącznie z co najmniej dwóch hydrantów o średnicy 80 mm lub zapas wody 200 m3 w przeciwpożarowym zbiorniku wodnym;

3) dla obiektów budowlanych niebędących budynkami, w których znajduje się strefa pożarowa przeznaczona do jednoczesnego przebywania ponad 50 osób na powierzchni do 2.000 m2 – 10 dm3/s z co najmniej jednego hydrantu o średnicy 80 mm lub zapas wody 100 m3 w przeciwpożarowym zbiorniku wodnym.

2. Dopuszcza się uzupełnienie brakującej ilości wody, wymaganej w ust. 1, z innych źródeł, o których mowa w § 4 ust. 5 pkt 1 i 2.

3. W przypadku gdy w budynku użyteczności publicznej o kubaturze brutto przekraczającej 2.500 m3 lub o powierzchni wewnętrznej przekraczającej 500 m2 znajdują się pomieszczenia magazynowe o łącznej powierzchni w jednej strefie pożarowej przekraczającej 250 m2 i średniej gęstości obciążenia ogniowego przekraczającej 1.000 MJ/m2 (megadżuli na metr kwadratowy), wymagana ilość wody do zewnętrznego gaszenia pożaru jest określana jak dla obiektu magazynowego z taką gęstością obciążenia ogniowego, jak w tych pomieszczeniach.

§ 6. 1. Woda dla obiektów budowlanych produkcyjnych i magazynowych, w ilości wymaganej do celów przeciwpożarowych, powinna być dostępna z urządzeń służących do jej dostarczania do celów bytowo-gospodarczych i technologicznych lub z innych zasobów wody służących do tego celu.

2. W przypadku gdy w obiektach budowlanych produkcyjnych i magazynowych urządzenia i zasoby wody, o których mowa w ust. 1, nie zapewniają wymaganej ilości do celów przeciwpożarowych, wykorzystuje się urządzenia służące do dostarczania wody do jednostek osadniczych lub uzupełniające źródła wody, o których mowa w § 4 ust. 5.

3. Wymaganą ilość wody do celów przeciwpożarowych dla obiektów budowlanych produkcyjnych i magazynowych, z wyjątkiem wymienionych w ust. 4-8, służącą do zewnętrznego gaszenia pożaru, określa się, biorąc pod uwagę tę strefę pożarową, dla której jest ona największa, zgodnie z tabelą nr 2 załącznika do rozporządzenia.

4. Wymagana ilość wody do celów przeciwpożarowych dla stacji paliw i stacji gazu płynnego wynosi 10 dm3/s.

5. Wymaganą ilość wody do celów przeciwpożarowych dla zbiorników z gazami palnymi i cieczami o temperaturze zapłonu do 373,15 K (100°C) niebędącymi produktami naftowymi oraz dla zbiorników z produktami naftowymi o temperaturze zapłonu od 334,15 K (61°C) do 373,15 K (100°C), z wyjątkiem podgrzanych powyżej temperatury zapłonu, służącą do zewnętrznego gaszenia pożaru, określa tabela nr 3 załącznika do rozporządzenia.

6. Wymaganą ilość wody do celów przeciwpożarowych dla zbiorników z produktami naftowymi, z wyjątkiem występujących na stacjach paliw i stacjach gazu płynnego oraz wymienionych w ust. 5, określa się zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 20 września 2000 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać bazy i stacje paliw płynnych, rurociągi dalekosiężne do transportu ropy naftowej i produktów naftowych i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 98, poz. 1067 oraz z 2003 r. Nr 1, poz. 8).

7. Wymaganą ilość wody do celów przeciwpożarowych dla urządzeń technologicznych oraz składów i magazynów z gazami palnymi i cieczami o temperaturze zapłonu do 373,15 K (100°C), zlokalizowanych poza budynkami, służącą do zewnętrznego gaszenia pożaru, określa tabela nr 4 załącznika do rozporządzenia.

8. Wymagana ilość wody do celów przeciwpożarowych dla silosów, komór i zasobników ze stałymi sypkimi materiałami palnymi oraz dla zbiorników z cieczami palnymi o temperaturze zapłonu powyżej 373,15 K (100°C) wynosi 10 dm3/s.

9. Wymagana ilość wody do celów przeciwpożarowych dla obiektów budowlanych gospodarki rolnej powinna być zapewniona z sieci wodociągowej przeciwpożarowej, w następujących ilościach:

1) dla obiektów o powierzchni strefy pożarowej do 2.000 m2 – co najmniej 10 dm3/s;

2) dla obiektów o powierzchni strefy pożarowej przekraczającej 2.000 m2 – co najmniej 15 dm3/s.

10. W przypadku gdy wydajność wodociągu nie zapewnia ilości określonej w ust. 3-5 i 7-9, powinien być zapewniony uzupełniający zapas wody w zbiornikach przeciwpożarowych, technologicznych lub naturalnych, przystosowanych do poboru wody przez pompy pożarnicze:

1) dla obiektów budowlanych produkcyjnych i magazynowych wymienionych w ust. 3, w ilości równej iloczynowi brakującej wydajności wodociągu przez czas trwania pożaru przewidziany dla rozpatrywanej strefy pożarowej, ustalony w Polskiej Normie dotyczącej obliczania gęstości obciążenia ogniowego oraz wyznaczania względnego czasu trwania pożaru;

2) dla obiektów budowlanych wymienionych w ust. 4, 5 i 7-9, w ilości odpowiadającej 10 m3 zapasu wody na 1 dm3/s brakującej wydajności wodociągu.

11. Dopuszcza się uzupełnienie brakującej ilości wody, wymaganej w ust. 3-5 i 7-9, ze studni lub z cieku wodnego, o których mowa w § 4 ust. 5 pkt 1 i 2.

§ 7. 1. Wymagana ilość wody do celów przeciwpożarowych dla stref pożarowych wyposażonych w stałe urządzenia gaśnicze i zabezpieczające, zarówno przy wspólnym, jak i oddzielnym wykorzystywaniu wodociągu lub zapasu wody do zasilania tych urządzeń i zewnętrznego gaszenia pożaru, w obiektach budowlanych, o których mowa w § 5 ust. 1 i 3 oraz w § 6 ust. 3, 5 i 7, jest równa:

1) przy zastosowaniu urządzeń zraszaczowych zabezpieczających – sumie ilości wody do zasilania tych urządzeń i do zewnętrznego gaszenia pożaru;

2) przy zastosowaniu urządzeń tryskaczowych i zraszaczowych gaśniczych oraz sieci stałych działek gaśniczych – sumie ilości wody do zasilania tych urządzeń i zmniejszonej o 50% ilości wody do zewnętrznego gaszenia pożaru, z tym że wymagana ilość wody powinna być nie mniejsza niż ilość wody do zewnętrznego gaszenia pożaru;

3) przy zastosowaniu urządzeń gaśniczych pianowych – sumie ilości wody do zasilania tych urządzeń i zmniejszonej o 75% ilości wody do zewnętrznego gaszenia pożaru, z tym że wymagana ilość wody powinna być nie mniejsza niż ilość wody do zewnętrznego gaszenia pożaru.

2. Wodociąg, który służy nie tylko do celów przeciwpożarowych, powinien mieć wydajność zapewniającą łącznie wymaganą ilość wody dla potrzeb:

1) przeciwpożarowych;

2) bytowo-gospodarczych, ograniczonych do 15%;

3) przemysłowych, ograniczonych do niezbędnej obsługi urządzeń technologicznych.

§ 8. 1. W przypadku braku źródła wody zapewniającego wymaganą ilość wody do celów przeciwpożarowych, właściwy miejscowo komendant powiatowy (miejski) Państwowej Straży Pożarnej może wskazać, na czas określony, zastępcze źródło wody do celów przeciwpożarowych, w szczególności naturalny lub sztuczny zbiornik wody, studnię lub ciek wodny.

2. Zastępcze źródło wody, o którym mowa w ust. 1, powinno odpowiadać wymaganiom określonym w § 4 ust. 5, a w przypadku cieków wodnych o przepływie wody mniejszym niż 20 dm3/s – mieć dodatkowo zastawkę umożliwiającą spiętrzenie wody.

3. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, gdy spełnienie wymagań dotyczących przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę jest niemożliwe ze względu na lokalne uwarunkowania, dopuszcza się stosowanie rozwiązań zamiennych, uzgodnionych z właściwym miejscowo komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej, zapewniających niepogorszenie warunków ochrony przeciwpożarowej.

4. Wymagania dotyczące projektowania i budowy sieci wodociągowych, przeciwpożarowych zbiorników wodnych wraz ze stanowiskami czerpania wody oraz dojazdów do nich określają Polskie Normy z tego zakresu.

Rozdział 4

Wymagania przeciwpożarowe dla sieci wodociągowych

§ 9. 1. Sieć wodociągowa przeciwpożarowa powinna być zasilana w wodę z pompowni przeciwpożarowej, zbiornika wieżowego, studni lub innych urządzeń, zapewniających wymaganą wydajność i ciśnienie na najbardziej niekorzystnie położonych hydrantach zewnętrznych, przez co najmniej 2 godziny.

2. Sieć wodociągowa przeciwpożarowa powinna być wykonana jako sieć obwodowa. Dopuszcza się budowę sieci wodociągowej rozgałęzieniowej poza obszarami miejskimi oraz tam, gdzie łączna wymagana ilość wody nie przekracza 20 dm3/s.

3. Dopuszcza się budowę odgałęzień z sieci obwodowej w celu zasilania hydrantów zewnętrznych.

4. W przypadku gdy łączna wymagana ilość wody przekracza 30 dm3/s, sieć obwodową zasila się w dwóch punktach usytuowanych w możliwie największej odległości od siebie.

5. Sieć wodociągową, dla której łączna wymagana ilość wody przekracza 20 dm3/s, projektuje się i buduje tak, aby możliwe było jednoczesne pobieranie wody z dwóch sąsiednich hydrantów zewnętrznych przeciwpożarowych.

6. Średnice nominalne (DN) przewodów wodociągowych, wyrażone w milimetrach, na których przewiduje się instalowanie hydrantów zewnętrznych przeciwpożarowych, powinny wynosić co najmniej:

1) DN 100 – w sieci obwodowej;

2) DN 125 – w sieci rozgałęzieniowej;

3) w odgałęzieniach sieci obwodowej – według obliczeń hydraulicznych;

4) DN 80 – przy rozbudowie lub modernizacji istniejącego wodociągu o wydajności 5 dm3/s w jednostce osadniczej o liczbie mieszkańców nieprzekraczającej 2.000.

§ 10. 1. Na sieci wodociągowej przeciwpożarowej stosuje się hydranty zewnętrzne nadziemne o średnicy nominalnej DN 80. Dopuszcza się stosowanie hydrantów podziemnych o średnicy nominalnej DN 80 w przypadkach, gdy stosowanie hydrantów nadziemnych jest szczególnie utrudnione lub niewskazane, na przykład ze względu na powodowanie utrudnień w ruchu.

2. W obiekcie budowlanym produkcyjnym i magazynowym, w którym wymagana ilość wody do zewnętrznego gaszenia pożaru przekracza 30 dm3/s, w zakładach rafineryjnych i petrochemicznych oraz na magistralnym przewodzie wodociągowym powinny być stosowane hydranty nadziemne o średnicy nominalnej DN 100.

3. Hydranty zewnętrzne zainstalowane na sieci wodociągowej przeciwpożarowej powinny mieć możliwość ich odłączania zasuwami od sieci. Zasuwy powinny znajdować się w odległości co najmniej 1 m od hydrantu i pozostawać w położeniu otwartym.

4. Hydranty zewnętrzne przeciwpożarowe rozmieszcza się wzdłuż dróg i ulic oraz przy ich skrzyżowaniach, przy zachowaniu odległości:

1) między hydrantami – do 150 m;

2) od zewnętrznej krawędzi jezdni drogi lub ulicy – do 15 m;

3) od chronionego obiektu budowlanego – do 75 m;

4) od ściany budynku – co najmniej 5 m.

5. Poza obszarami miejskimi odległość między hydrantami powinna być dostosowana do gęstości istniejącej i planowanej zabudowy.

6. Wydajność nominalna hydrantu zewnętrznego przeciwpożarowego, przy ciśnieniu nominalnym 0,2 MPa mierzonym na zaworze hydrantowym podczas poboru wody, w zależności od jego średnicy nominalnej (DN), powinna wynosić co najmniej:

1) dla hydrantu nadziemnego DN 80 – 10 dm3/s;

2) dla hydrantu nadziemnego DN 100 – 15 dm3/s;

3) dla hydrantu podziemnego DN 80 – 10 dm3/s.

7. Hydranty zewnętrzne przeciwpożarowe powinny być co najmniej raz w roku poddawane przeglądom i konserwacji przez właściciela sieci wodociągowej przeciwpożarowej.

Rozdział 5

Drogi pożarowe

§ 11. 1. Droga pożarowa o utwardzonej nawierzchni, umożliwiająca dojazd o każdej porze roku pojazdów jednostek ochrony przeciwpożarowej do obiektu budowlanego, powinna być doprowadzona do:

1) budynku zawierającego strefę pożarową zakwalifikowaną do kategorii zagrożenia ludzi ZL I lub ZL II;

2) budynku należącego do grupy wysokości: średniowysokie, wysokie lub wysokościowe, zawierającego strefę pożarową zakwalifikowaną do kategorii zagrożenia ludzi ZL III, ZL IV lub ZL V;

3) budynku zawierającego strefę pożarową produkcyjną lub magazynową oraz do strefy pożarowej poza budynkiem, obejmującej urządzenia technologiczne, plac składowy lub wiatę, jeżeli gęstość obciążenia ogniowego wymienionych stref pożarowych przekracza 500 MJ/m2 i zachodzi co najmniej jeden z warunków:

a) powierzchnia strefy pożarowej przekracza 1.000 m2,

b) występuje pomieszczenie zagrożone wybuchem;

4) budynku niskiego:

a) zawierającego strefę pożarową zakwalifikowaną do kategorii zagrożenia ludzi ZL III o powierzchni przekraczającej 1.000 m2, obejmującą kondygnację nadziemną inną niż pierwsza, lub

b) zawierającego strefę pożarową zakwalifikowaną do kategorii zagrożenia ludzi ZL V i mającego ponad 50 miejsc noclegowych;

5) obiektu budowlanego innego niż budynek, przeznaczonego do użyteczności publicznej lub zamieszkania zbiorowego, w którym przewiduje się możliwość jednoczesnego przebywania w strefie pożarowej ponad 50 osób;

6) stanowiska czerpania wody do celów przeciwpożarowych.

2. Droga pożarowa powinna przebiegać wzdłuż dłuższego boku budynku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-3, a w przypadku gdy szerokość budynku jest większa niż 60 m – z jego dwóch stron, przy czym bliższa krawędź drogi pożarowej powinna być oddalona od ściany budynku o 5-15 m, a pomiędzy tą drogą i ścianą budynku nie powinny występować stałe elementy zagospodarowania terenu o wysokości przekraczającej 3 m lub drzewa.

3. Obiekty budowlane, o których mowa w ust. 1 pkt 1-5, powinny mieć połączenie z drogą pożarową, utwardzonym dojściem o szerokości minimalnej 1,5 m i długości nie większej niż 50 m, tych wyjść ewakuacyjnych z obiektu budowlanego, poprzez które jest możliwy dostęp, bezpośrednio lub drogami ewakuacyjnymi, do każdej strefy pożarowej.

4. Każdy dźwig dla ekip ratowniczych w budynku powinien mieć połączenie z drogą pożarową dojściem, o którym mowa w ust. 3, przy czym wymieniona długość dojścia obejmuje również drogę ewakuacyjną w budynku.

5. Wymagania, o których mowa w ust. 2, nie obowiązują, gdy są spełnione następujące warunki:

1) w budynku o więcej niż 3 kondygnacjach nadziemnych, na każdej kondygnacji powyżej trzeciej nadziemnej, do wysokości 25 m, każda klatka schodowa ma okno dla ekip ratowniczych, umożliwiające ich dostęp z zewnątrz przez otwór o dolnej krawędzi położonej nie wyżej niż 90 cm nad poziomem posadzki oraz o wysokości i szerokości odpowiednio co najmniej 110 cm i 60 cm, lub ma dojście do takiego okna poziomą drogą ewakuacyjną o długości nie większej niż 50 m;

2) droga pożarowa jest doprowadzona do budynku tak, że jej najbliższa krawędź jest oddalona o 5-10 m od rzutu pionowego na poziom terenu każdego z okien, o których mowa w pkt 1, a pomiędzy tą drogą i wymienionymi oknami nie występują stałe elementy zagospodarowania terenu o wysokości przekraczającej 3 m lub drzewa;

3) okno, o którym mowa w pkt 1, jest oznakowane od wewnątrz znakiem bezpieczeństwa „nie zastawiać”, a z zewnątrz – znakiem bezpieczeństwa odpowiednim do sposobu, w jaki można uzyskać dostęp do wnętrza budynku, zgodnie z Polską Normą dotyczącą znaków bezpieczeństwa;

4) w budynku o nie więcej niż 3 kondygnacjach nadziemnych połączenie z drogą pożarową, utwardzonym dojściem o szerokości minimalnej 1,5 m i długości nie większej niż 30 m, mają te wyjścia ewakuacyjne z budynku, poprzez które jest możliwy dostęp, bezpośrednio lub drogami ewakuacyjnymi, do każdej strefy pożarowej.

6. Droga pożarowa powinna być zakończona placem manewrowym o wymiarach co najmniej 20 m x 20 m lub w inny sposób umożliwiać dojazd do obiektu budowlanego i powrót pojazdu bez cofania. Wymaganie to nie dotyczy końcowego odcinka drogi pożarowej o długości do 15 m.

7. Najmniejszy promień zewnętrznego łuku drogi pożarowej powinien wynosić co najmniej 11 m.

§ 12. 1. W obrębie miasta oraz na terenie działki, na której usytuowany jest obiekt budowlany, o którym mowa w § 11 ust. 1 pkt 3, minimalna szerokość drogi pożarowej powinna wynosić 3,5 m, a jej dopuszczalny nacisk na oś powinien wynosić co najmniej 100 kN (kiloniutonów).

2. Na innych terenach minimalna szerokość drogi pożarowej powinna wynosić 3 m, a jej dopuszczalny nacisk na oś powinien wynosić co najmniej 50 kN.

3. Minimalna szerokość drogi pożarowej powinna wynosić 4 m, a jej nachylenie podłużne nie powinno przekraczać 5%:

1) na całej długości budynku, o którym mowa w § 11 ust. 2, oraz na odcinku 10 m przed i za tym budynkiem;

2) na odcinku 15 m od miejsc doprowadzenia jej do budynku, o których mowa w § 11 ust. 5 pkt 2.

4. W szczególnie uzasadnionych przypadkach, gdy spełnienie wymagań dotyczących drogi pożarowej do obiektu budowlanego jest niemożliwe ze względu na lokalne uwarunkowania, dopuszcza się stosowanie rozwiązań zamiennych, uzgodnionych z właściwym miejscowo komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej, które zapewnią niepogorszenie warunków ochrony przeciwpożarowej tego obiektu.

§ 13. 1. Przejazdy na dziedzińce i inne tereny obudowane powinny odpowiadać następującym warunkom:

1) wysokość przejazdu nie mniejsza niż 4,2 m, a w budownictwie jednorodzinnym 3,2 m;

2) szerokość przejazdu nie mniejsza niż 3,6 m, w tym szerokość jezdni co najmniej 3 m;

3) odległość między przejazdami na jeden dziedziniec nie większa niż 150 m.

2. W przejazdach, których jezdnie są oddzielone od chodników słupami lub ścianami, jezdnia powinna mieć szerokość co najmniej 3,6 m.

3. W przypadku gdy przejazd jest wykorzystywany jako stałe przejście dla pieszych, powinien mieć dodatkowo chodnik o szerokości co najmniej 1 m.

§ 14. Wiadukty, estakady, przejścia i inne podobne urządzenia, usytuowane ponad drogami pożarowymi, powinny mieć prześwit o wysokości i szerokości nie mniejszej niż 4,5 m.

§ 15. Na teren ogrodzony o powierzchni przekraczającej 5 ha, na którym znajdują się obiekty wymienione w § 11 ust. 1, oraz na place targowe i wystawowe powinny być zapewnione co najmniej dwa wjazdy, odległe od siebie o co najmniej 75 m.

Tabel Tabela nr 1 Wymagana ilość wody do celów przeciwpożarowych dla jednostek osadniczych
Lp.
Liczba mieszkańców jednostki osadniczej
Wydajność wodociągu dm3/s
Równoważny zapas wody w zbiorniku m3
1
    do    5.000
10
100
2
5.001 ¸ 10.000
15
150
3
10.001 ¸ 25.000
20
200
4
25.001 ¸ 100.000
40
400
5
  ponad 100.000
60
600
Tabela nr 2 .Wymagana ilość wody do celów przeciwpożarowych dla obiektów budowlanych produkcyjnych i magazynowych, służąca do zewnętrznego gaszenia pożaru
 
Gęstość obciążenia
Powierzchnia strefy pożarowej, m2
Lp.
ogniowego,
powyżej
 
500
1.000
2.000
3.000
4.000
5.000
 
MJ/m2
do
500
1.000
2.000
3.000
4.000
5.000
 
 
powyżej
do
wydajność wodociągu, dm3/s *
1
 
 200
10
10
10
10
15
15
20
2
 200
 500
10
10
10
20
20
30
30
3
 500
1.000
10
10
20
20
30
30
40
4
1.000
2.000
10
20
20
30
30
40
40
5
2.000
4.000
20
20
30
30
40
40
50
6
4.000
 
20
30
30
40
40
50
60
*  Dla garaży otwartych nie więcej niż 20 dm3/s.
 
Tabela nr 3 Wymagana ilość wody do celów przeciwpożarowych dla zbiorników z gazami palnymi i cieczami o temperaturze zapłonu do 373,15 K (100°C) niebędącymi produktami naftowymi oraz dla zbiorników z produktami naftowymi o temperaturze zapłonu od 334,15 K (61°C) do 373,15 K (100°C), z wyjątkiem podgrzanych powyżej temperatury zapłonu, służąca do zewnętrznego gaszenia pożaru
 
Zbiorniki (z wyłączeniem podziemnych i przenośnych)
 
z cieczami palnymi
z gazami palnymi
Lp.
pojemność ogólna
m3
wydajność wodociągu dm3/s
pojemność ogólna
m3
wydajność wodociągu dm3/s
 
powyżej
do
 
powyżej
do
 
1
   200
 1.000
10
 
10.000
10
2
 1.000
 5.000
15
10.000
100.000
15
3
 5.000
30.000
20
100.000
 
20
4
30.000
100.000
25
 
 
 
5
100.000
200.000
30
 
 
 
6
200.000
 
40
 
 
 
Tabela nr 4 Wymagana ilość wody do celów przeciwpożarowych dla urządzeń technologicznych oraz składów i magazynów z gazami palnymi i cieczami o temperaturze zapłonu do 373,15 K (100°C), zlokalizowanych poza budynkami, służąca do zewnętrznego gaszenia pożaru
 
Urządzenia technologiczne oraz składy i magazyny z gazami palnymi i cieczami o temperaturze zapłonu do 373,15 K (100°C)
Lp.
zajmowana powierzchnia
m2
wydajność wodociągu dm3/s
 
powyżej
do
 
1
 
 500
10
2
 500
1.000
20
3
1.000
2.000
30
4
2.000
 
40
 
1.5 Odbiór i próby szczelności
 
 1. Szczelność odcinka przewodu

Szczelność odcinka przewodu, bez względu na jego średnicę obliczeniową do, powinna być taka, aby przy próbie

hydraulicznej ciśnienie przez 30 min nie spadło poniżej wartości ciśnienia próbnego pp.
2. Szczelność całego przewodu

Szczelność całego przewodu powinna być taka, aby przy próbie hydraulicznej wypływ wody Vw obliczony z wzoru, nie przekroczył 1000 dm3 na 1 km długości, na metr średnicy obliczeniowej przewodu do i dobę :

 
3. Przyrządy do badania szczelności

Stosuje się następujące przyrządy do badania szczelności:

a) dwa sprawdzone manometry sprężynowe o średnicy nie mniejszej niż 160 mm i o takim zakresie skali, aby odczyt

ciśnienia próbnego zawierał się w zakresie od 50% do 70% skali, zaś wielkość działki była nie większa niż 0,01 MPa,

b) pompa hydrauliczna,

c) czasomierz,

d) dwa wycechowane naczynia: jedno o pojemności od 10 dm3 do 20 dm3 z podziałką co 1 dm3, drugie o pojemności 1 dm3

z podziałką co 0,1 dm3; pojemność naczynia większego należy dostosować do długości i średnicy badanego przewodu.
4. Zmniejszenie wpływu temperatury na wyniki

Badanie szczelności należy przeprowadzić w takich warunkach, aby przewód nie był nasłoneczniony oraz aby temperatura powierzchni zewnętrznej przewodu wynosiła nie mniej niż 1° C.
5. Stan odcinka przewodu przed próbą szczelności

Przewód nie może być od zewnątrz zanieczyszczony. Ewentualne zanieczyszczenia powinny być usunięte. W czasie

badania powinien być możliwy dostęp do złączy ze wszystkich stron. Końcówki odcinka przewodu oraz wszystkie

odgałęzienia dla hydrantów, zaworów odpowietrzających i innej armatury powinny być zamknięte za pomocą odpowiednich zaślepek z uszczelnieniem, a przewód na całej długości powinien być zabezpieczony przed przesunięciem w poziomie i pionie. Na badanym odcinku przewodu nie powinny by instalowane, przed  przeprowadzeniem próby szczelności, hydranty, zawory odpowietrzające i inna armatura z wyjątkiem zasuw, które w czasie badania powinny być całkowicie otwarte zaś dławiki dociągnięte w sposób zapewniający ich całkowitą szczelność . Przewidziane bloki oporowe i podporowe powinny być wykonane w sposób trwały. Nie należy stosować zasuw jako zamknięć badanego odcinka przewodu. Wykopy powinny być zasypane ziemią do wysokości połowy średnicy rur, zaś ziemia powinna być dokładnie ubita z obu stron przewodu. Każda rura powinna być obsypana maksymalnie ziemią , piaskiem lub innym materiałem zgodnie z dokumentacją , a ponadto, w szczególnych przypadkach, zakotwiona. Złącza rur nie powinny być zasypane.

Przy prowadzeniu przewodu na terenie, nad terenem lub na podporach albo konstrukcji powinno by zapewnione jego

trwałe ułożenie i zabezpieczenie złączy przed rozluźnieniem.

 
6. Ciśnienie próbne

Ciśnienie próbne pp należy stosować :

a) dla odcinka przewodu ciśnieniowego tłoczonego o ciśnieniu roboczym pr do 1 MPa

pp = 1,5 pr

lecz nie mniejsze niż 1 MPa.

b) dla odcinka przewodu o ciśnieniu roboczym pr wyższym niż 1 MPa

pp = pr + 0,5 MPa

c) dla odcinka przewodu ułożonego pod ciekami, drogami, ulicami, torami tramwajowymi i kolejowymi, w rurach ochronnych, kanałach zbiorczych i tunelach

pp = 2 pr

lecz nie mniejsze niż 1 MPa.

Ciśnienie próbne pp całego przewodu, niezależnie od średnicy, materiału przewodu i zastosowanych złączy, należy przyjąć równe maksymalnemu występującemu w badanym przewodzie ciśnieniu roboczemu pr

pp = pr

 
7. Dezynfekcja sieci wodociągowej
Po pozytywnej próbie szczelności i zasypaniu wykopów należy wykonać dezynfekcję przewodów wodą chlorowaną (chlor gazowy Cl2) lub wodą z rozpuszczonymi związkami chloru (podchloryn wapnia Ca(ClO)2 lub sodu NaClO). Wielkość dawki chloru powinna wynosić  zwykle 25 mg Cl/dm3 wody. 

 (UWAGA! – dokładne ilości podaje zwykle lokalny MPWiK w swoich wytycznych). Czas kontaktu minimum 24 godziny. Po 48 godz. przewody należy poddać intensywnemu płukaniu wodą z prędkością około 1 m/s. W projekcie należy podać miejsce poboru wody do płukania i miejsce zrzutu wód po płukaniu przewodów wodociągowych. Płukanie należy prowadzić pod nadzorem odpowiedniego Zakładu Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji.  Pobrana woda po płukaniu musi odpowiadać warunkom określonym w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 20.04.2010 r. w sprawie wymagań dotyczących jakości wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi (Dz. U. 2010 Nr 72 poz.466).