Poniżej omówiono specyfikację techniczną drewna kawałkowego i metody jego sezonowania. Artykuł powstał na podstawie podręcznika „paliwa drzewne”.
Tabela. Specyfikacja drewna kawałkowego
Drewno kawałkowe może być sezonowane bezpośrednio w lesie (zwykle całe kłody), na placu lub w magazynie biomasy pod zadaszeniem. W pierwszym przypadku se
zonowanie odbywa się pod gołym niebem. Drewno ułożone jest w stosy sięgające kilku metrów. Kłody (dłużyce) leżą bezpośrednio na ziemi, układane są za pomocą maszyn leśnych. Długość kłód waha się od 1-3m.
Fot. Drewno kawałkowe sezonowane bezpośrednio w lesie.
Stosy dłużyc w zależności od potrzeb mogą posiadać zasieki boczne, (Fot. poniżej) ograniczające wymiary podłużne stosu, lub być ułożone z naturalnym kątem zsypu.
Fot. Stos dłużyc z bocznymi zasiekami.
Magazynowanie drewna na placu bądź bezpośrednio na własnej działce odbywa się bez zadaszenia lub z częściowym zadaszeniem uformowanym bezpośrednio nad stosem. Drewno może w tym wypadku przebywać bezpośrednio na ziemi, na paletach lub na podwyższeniu uformowanych z bloczków, lub kłód. Drewno kawałkowe może być dodatkowo zabezpieczone koszami.
Got. Drewno ułożone w stos bez przykrycia, po prawej na palecie z przykryciem w postaci folii.
Na własnej działce najlepiej jest sezonować drewno na stojakach lub w drewutni. W handlu możemy znaleźć bardzo dużo rozwiązań stojaków na drewno kominkowe. Ich rozmiary często pozwalają na ustawienie bezpośrednio pod okapem budynku. (fot. sprawdzonewpraktyce.pl)
Bardziej wymagający inwestorzy mogą zainwestować we własną drewutnię (fot. poniżej) z gotowym zadaszeniem i ażurowymi ścianami.
Ryc. Po lewej przykład ogrodowej drewutni, po prawej prawidłowe ułożenie drewna pod zadaszeniem.
Firmy korzystają często z pojemników koszowych na drewno zamocowanych na palecie. Pojemniki takie ładowane są od góry urządzeniami zasypowymi, np. przenośnikiem taśmowym i przykrywane folią lub inną paletą, na czas sezonowania drewna. Pojemniki koszowe mają wymiary 1x1m i wysokość 2m mieszcząc 2metry nasypowe drewna kawałkowego.
Fot. Pojemnik koszowy do sezonowania drewna
Jak przebiega sezonowanie drewna?
Ryc. Wykres utraty wilgotności przez drewno bukowe (buche) i świerkowe, jodłowe (fichte)
Kłody drewna zaczynają tracić swoją wodę w zimie, ale miesiąc marzec jest czasem, kiedy następuje najwyższa utrata wody (około 10%). W szczególnie ciepłych latach (np. latem 2003) świeże drewno porąbane w grudniu
i przechowywane pod przykryciem może osiągnąć poziom wilgotności 20% (M20), już w miesiącu czerwcu, poziom, który pozwala aby sprzedawać takie drewno jako „gotowe do pieca”. W przypadku wilgotnych pór letnich sezonowanie wydłuża się zwykle o 1-2 miesięcy. Począwszy od maja, drewno jodłowe suszy się szybciej niż drewno bukowe, mimo że to drugie na początku wydaje sie suchsze niż jodłowe, ze względu na jego niższą wilgotność początkową i szybszą utratę wody. W rzeczywistości, obu gatunkom drewna zabiera mniej więcej tyle samo czasu osiągnięcie poziomu wilgotności M20. W kwietniu ilość wody odparowanej z drewna jest maksymalna, z ilościami szczytowymi około 90 l/ms/miesiąc. Począwszy od września, drewno zaczyna odzyskiwać wilgoć z powietrza i opadów deszczu; szacuje sie, że od października do grudnia drewna odzyskuje 5 l/ms/miesiąc.
Wykres. Wpływ sezonowania drewna bukowego i świerkowego z zadaszeniem i bez zadaszenia (nicht abgedeckt) na jego wilgotność.
Zalecenia co do przechowywania kłód drewna
W czasie obróbki drewna i przygotowania stosów kłód drewna, ważne jest unikanie, tak jak to tylko możliwe, zanieczyszczania odcinków drewna. Przestrzeń gdzie dokonywana jest obróbka powinna posiadać utwardzone i stabilne podłoże (cementowe lub asfaltowe). Kłody drewna mogą być sezonowane na placach otwartych lub pod wentylowanym
przykryciem, ale w każdym przypadku musza one być chronione od wilgoci pochodzącej z gleby i opadów deszczu.
– Podłoże musi być utrzymywane w stanie suchym; jeśli to możliwe, przepływ powietrza musi być umożliwiony poprzez
podniesienie stosu od podłoża za pomocą podpór drzewnych (belek, pni, palet)
– Preferowane jest przechowywanie drewna w miejscach z wolnym dostępem do powietrza i słońca
– Musi istnieć co najmniej 10 cm odległość pomiędzy poszczególnymi stosami oraz między stosami a ścianami
budynku przechowalni
– Zewnętrzne ściany budynku musza pozostawać otwarte (ze szczelinami wentylacyjnymi)
– Kiedykolwiek to możliwe, zaleca sie przechowywanie kłód drewna dla użytku dziennego w kotłowni, tak aby drewno to
zostało wstępnie ogrzane.