Serwis zasobników i podgrzewaczy ciepłej wody

Serwis zbiorników podgrzewaczy pojemnościowych i zasobników ciepłej wody użytkowej sprowadza się do okresowej wymiany ochrony anodowej zbiornika i jego czyszczeniu z osadów. 

Wymiana anody magnezowej

Po co potrzebna jest anoda magnezowa?

Większość zbiorników zasobników i podgrzewaczy wody z uwagi na koszt wykonana jest ze stali węglowej emaliowanej powierzchniowo. Przy pełnej nieuszkodzonej emalii stal taka nie koroduje, jednak jakiekolwiek pęknięcie termiczne lub uszkodzenie mechaniczne zbiornika (np. podczas transportu) powoduje powstanie ognisk korozyjnych. ozekol348.jpgZachodzi przy tym tzw. korozja elektrochemiczna w której woda jest elektrolitem a metalem ulegającym zużyciu – stalowy zbiornik. Przy zastosowaniu w zbiornikach stalowych anod magnezowych, w środowisku korozyjnym w pierwszej kolejności będzie oddawał jony do roztworu metal o niższym potencjale elektrochemicznym (mniej szlachetny), czyli magnez. Potencjał magnezu wynosi bowiem około -2,44V podczas gdy czystej stali około -0,44V czyli o całe dwa wolty więcej. Jeśli więc zbiornik ulegnie uszkodzeniu i nastąpi przerwa w jego ochronnej powłoce koroduje (rozpuszcza się) nie ścianka zbiornika tylko zamocowana w nim anoda (rys). Proces ochronny trwa do momentu całkowitego rozpuszczenia się pręta anodowego, dlatego musi on być okresowo wymieniany. Jak często? Według normy DIN 4753 pierwsza wymiana powinna nastąpić nie później niż po dwóch latach od momentu napełnienia zbiornika wodą. następne średnio raz na rok. W praktyce częstotliwość wymiany anody zależy od jakości wody, stanu technicznego zbiornika, jego wielkości itp. Im większy zbiornik tym większa powinna być anoda. Ilość rozpuszczanego magnezu zależy bowiem od powierzchni wewnętrznej zbiornika. Szacuje się, że nowa anoda powinna mieć 200 g magnezu na każdy m2 powierzchni zbiornika. Trzeba na to zwrócić uwagę przy zakupie, bo anody mają różne długości od 15 do 100 i więcej cm.

Rodzaje anod magnezowych

Na rynku występują co najmniej trzy rozwiązania anod magnezowych:

– tradycyjna, standardowa

– odizolowana

– łańcuchowa

ozekol349.jpg

Anoda standardowa posiada metaliczne połączenie z korpusem zbiornika i ma postać pojedynczego pręta. Anoda łańcuchowa zbudowana jest z kilku krótkich prętów połączonych łańcuchem. Rozwiązanie takie ułatwia montaż anody w przypadku jest znacznej długości i małej odległości od zbiornika do przegrody. Anody odizolowane nie mają elektrycznego połączenia ze zbiornikiem. Montowane są z wykorzystaniem uszczelki, która stanowi przerywacz napięcia. Ich rozpuszczanie umożliwia osobny przewód masowy który musi być w trakcie montażu przykręcony do zbiornika. To ostatnie rozwiązanie umożliwia pomiar rezystancji anody przy użyciu multimetru i sprawdzenie w ten sposób jej stopnia zużycia.

ozekol350.jpg

ozekol351.jpg

ozekol352.jpg

Fot. Anody magnezowe od góry – łańcuchowa, odizolowana, zużyta po wyjęciu ze zbiornika

Pomiar i wymiana anody

Anody odizolowane można sprawdzić poozekol354.jpgtencjometrem. Poniżej przykładowy serwis zbiornika firmy BIAWAR.   W celu sprawdzenia stanu zużycia anody, należy (Rys):

1. Zdjąć pokrywę obudowy wraz z izolacją termiczną.

2. Odłączyć przewód łączący (masowy) od dennicy górnej zbiornika.

3. Pomiędzy przewód masowy, a gwintowany trzpień M5 włączyć szeregowo miernik elektryczny (zakres w mA) i zmierzyć natężenie stałego prądu ochronnego.

Natężenie stałego prądu ochronnego nie powinno być mniejsze

niż 0,3 mA przy napełnionym zbiorniku. W przypadku zbyt małego natężenia prądu, należy anodę wykręcić i wizualnie zweryfikować jej stan zużycia. Jeżeli anoda jest wyraźnie skorodowana (ponad 50% ubytku), należy bezzwłocznie ją wymienić. Po wykonanym pomiarze ponownie podłączyć przewód masowy anody do zbiornika.ozekol355.jpg

Wymiana anody – 1. W przypadku zainstalowanego elektrycznego modułu

grzejnego, w pierwszej kolejności odłączyć moduł od zasilania elektrycznego.

2. Wyłączyć urządzenia grzewcze zasilające zasobnik i poczekać do całkowitego wystygnięcia wody w zbiorniku.

3. Odciąć dopływ wody użytkowej i wypuścić część wody ze zbiornika zaworem spustowym  4. Zdjąć pokrywę obudowy wraz z izolacją termiczną (1).

5. Odkręcić przewód masowy anody (2).

6. Wykręcić zużytą anodę magnezową (3).

7. Wkręcić nową anodę magnezową. 8. Przykręcić przewód masowy anody do zbiornika.

9. Napełnić zbiornik wodą i przeprowadzić odpowietrzenie   

10. Sprawdzić szczelność zamontowanej anody.

11. Zamontować izolację termiczną i nałożyć pokrywę obudowy.

Anoda tytanowa

Obecnie zamiast anod magnezowych zużywających się dość szybko i wpływających na smak wody (to opinie samych użytkowników) można stosować do ochrony zbiorników anody tytanowe. Anody tego typu mają inny mechanizm ochronny, nie rozpuszczają się w wodzie zbiornika ale chronią go przed wystąpieniem niekorzystnego potencjału sprzyjającego korozji. 

 ozekol353.jpg

Anoda tytanowa zwana też inaczej anodą prądów błądzących składa się z przerywacza potencjostatu

i elektrody wykonanej z tytanu połączonych ze sobą kablem.

Zasada działania – Prądy błądzące są wytwarzane przez przerywacz potencjostatu, prąd ochronny dostarcza do zasobnika nie ulegająca zużyciu anoda tytanowa. System pracuje jako tzw. przerywacz potencjostatu, tzn. przepływ prądu ochronnego z elektrody tytanowej jest okresowo przerywany na krótki czas. Podczas przerwy mierzony jest potencjał między elektrodą a wewnętrzną ścianką zasobnika, a wynik pomiaru jest przekazywany do potencjostatu jako napięcie chwilowe. W potencjostacie napięcie chwilowe jest porównywane z określonym napięciem zadanym. Natężenie prądu ochronnego jest wówczas regulowane tak, żeby potencjał był zgodny z wartością zadaną. Jeżeli potencjał zasobnika wynosi UH < -530 mV, to korozja praktycznie nie występuje.

Sposób montażu

Spuścić wodę (w razie potrzeby) z zasobnikowego podgrzewacza c.w.u.  Wymontować (jeżeli jest) starą ochronną anodę magnezową.  Anodę tytanową (1) wkręcić do oporu w gwintowane przyłącze w zasobniku. (śruba jest wyposażona w pierścień uszczelniający z PTFE. Jeżeli pierścień ten zostanie uszkodzony, np. wskutek kilkukrotnego wkręcania i wykręcania, śrubę uszczelnić za pomocą konopii lub taśmy uszczelniającej z PTFE). Końcówkę (4) przewodu nasunąć na wypust (5) zębatej podkładki (6) anody.   Końcówkę (7) przewodu oznaczonej zawieszką z tekstem “Massenanschluss Behälter” (do masy zasobnika) przykręcić do śruby (8) uziemienia zasobnika c.w.u.  Obie różniące się od siebie końcówki (9 12) drugiego końca kabla przyłączeniowego wsunąć w przewidziane do tego celu otwory (10) potencjostatu. Większa końcówka (6,3 x 0,8 mm) jest przeznaczona do podłączenia do szerszego, mniejsza (4,8 x 0,8 mm) do węższego wyjścia potencjostatu.

ozekol42.gif